ทุกสิ่งบนโลกใบนี้มีจุดสมดุล (Equilibrium) อะไรที่ “มากเกินไป” สุดท้ายจะย้อนกลับมาทำร้ายเรา ถ้าคุณชอบกินสเต๊ก…แต่ถ้ากินมากไป คุณจะอ้วน ถ้าคุณชอบวิ่งออกกำลังกาย…แต่ถ้าวิ่งมากไป ร่างกายจะอ่อนล้า ถ้าคุณชอบบริจาคเงินช่วยเหลือผู้อื่น…แต่ถ้าบริจาคมากไป-ถี่ไป ผู้รับอาจรอแต่รับอย่างเดียว ไม่ขวนขวายหาเงิน การทำงานก็เช่นกัน…ถ้าทำหนักเกินไป ใจจดจ่ออยู่กับมันทุกวินาทีเสมือนมันคือชีวิตทั้งหมดของเรา ย่อมส่งผลเสียมากกว่าผลดี เราเรียกมันว่า “Toxic Productivity” Toxic Productivity ภัยเงียบที่คุณไม่รู้ตัว เพราะโลกธุรกิจเราโอบกอดระบบทุนนิยม โดยมีการเติบโตอย่างต่อเนื่อง (Perpetual Growth) เป็นหมุดหมายที่ทุกองค์กรต้องทำให้ได้ การสร้างผลผลิต (Productivity) ให้ได้มากที่สุดจึงเป็นของคู่กัน แถมในมุมของนายจ้าง ก็ต้องการใช้งานพนักงานให้คุ้มค่าที่สุด (Maximize capacity) แต่การหมกมุ่นโปรดักทีฟเกินไป นำไปสู่ Toxic Productivity ซึ่งอาจมาในรูปแบบของ ในหัวคิดแต่เรื่องงานตลอดเวลา จนลืมสังคมคนรอบข้าง คาดหวังผลงานสูงลิบ ต้องการเป็นที่ยอมรับในวงกว้าง นอนหลับยาก เพราะสมองยังหยุดคิดเรื่องงานไม่ได้ หรือกำลังนั่งอยู่บนโซฟาเล่นกับลูกที่ยังเล็กอยู่ และเผลอมองนาฬิกาเพื่อดูว่า “มีเวลาเหลืออีกกี่นาที” ในการได้เล่น…ถ้าถึงขั้นนั้นคุณอาจต้องหันกลับมาพิจารณาวิธีการทำงานใหม่ได้แล้ว และในแง่ตัวเลข ชั่วโมงการทำงานเฉลี่ยของพนักงานอาจพุ่งไปสูงถึง 80-90 ชม./สัปดาห์ จะดีกว่าไหมถ้าทำงานอย่างสมดุลพอเหมาะ…โดยยังรักษาสุขภาพ / ความสัมพันธ์ […]
