“ถ้าคุณยังไม่เคยล้มเหลว…คุณอาจยังพยายามไม่มากพอ” ต่อให้คุณพยายามแค่ไหน ย่อมต้องล้มเหลวกันบ้างซักครั้ง…ไม่ว่าจะล้มเหลวเพราะความผิดพลาดของตัวเอง หรือ ล้มเหลวเพราะแค่เป็นผู้แพ้ในเกมสนาม ในการวิ่งมาราธอนแห่งชีวิตและการทำงาน ไม่ช้าก็เร็วคุณต้องล้มลงไปกองกับพื้น ก่อนจะลุกวิ่งขึ้นใหม่ และหนึ่งในทักษะที่มาพร้อมกับการลุกขึ้นสู้ใหม่ คือการ “ให้อภัยตัวเอง” (Self-Forgiveness) อย่าเข้าใจผิด การให้อภัยตัวเองไม่ใช่สัญญาณของความอ่อนแอ / การไร้ซึ่งความเป็นผู้นำ / หรือด้อยค่าตัวเอง กลับกัน…มันคือทักษะที่ผู้นำยุคนี้ต้องมีติดตัวไว้ เพราะการยอมรับจุดตกต่ำของตัวเอง ก่อนจะพร้อมลุกกลับขึ้นมาใหม่ในที่สุด การจะให้อภัยคนอื่นได้…ต้องเริ่มจากให้อภัยตัวเองก่อน แต่อย่างที่เรารู้กัน การให้อภัยตัวเองเป็นเรื่องที่พูดง่าย-ทำยาก แล้วเราพอจะมีเคล็ดลับให้อภัยตัวเองยังไงได้บ้าง? สำนึกผิด Joe Moran นักประวัติศาสตร์ด้านวัฒนธรรมจาก Liverpool John Moores University เผยว่า เวลาที่คนเราล้มเหลวและรู้สึกดำดิ่ง แนวทางกระแสหลักมักบอกให้คุณ ต้องคิดบวกเข้าไว้ สตรองเข้าไว้ นำความล้มเหลวมาเป็นบทเรียนสิ แต่หลายครั้ง พฤติกรรมนี้มัน “ไม่เป็นธรรมชาติ” ขัดต่อความรู้สึกลึกๆ ในใจ มนุษย์ไม่ใช่หุ่นยนต์…เราเศร้าได้ ร้องไห้ได้ ท้อแท้ใจได้ ด่านแรกสู่การให้อภัยตัวเอง กลับเป็นการซึมซับรสชาติความล้มเหลวนั้น บอกกับตัวเองว่าเราล้มเหลว เพื่อนำไปสู่การ “สำนึกผิด” (Guilt) เมื่อสำนึกผิด เราจะรู้ด้วยตัวเองว่า […]
